Η περιπέτεια της Ηρακλειώτισσας
Η περιπέτεια της Ηρακλειώτισσας
Τον Μάρτιο του 1944, στην πλατεία Δικαστηρίων στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια κατασκευής ορυγμάτων από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής εντοπίστηκε τυχαία, ανέπαφο, ένα γυναικείο άγαλμα.
Παριστάνει μια εξέχουσα γυναικεία προσωπικότητα της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, την οποία η πόλη θέλησε να τιμήσει, στήνοντας το άγαλμά της στη θέση του Ωδείου στη Ρωμαϊκή Αγορά γύρω στο 200 μ.Χ.
Στις 6 Απριλίου, οι Γερμανοί με μια πομπώδη τελετή παρέδωσαν το άγαλμα στον έφορο αρχαιοτήτων Στυλιανό Πελεκανίδη για φύλαξη στη συλλογή της Ροτόντας. Ξαφνικά, όμως, στις 31 Μαΐου, ένοπλοι Γερμανοί στρατιώτες, με το πρόσχημα της προστασίας από αεροπορικές επιθέσεις και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του Πελεκανίδη, απέσπασαν το άγαλμα το οποίο μεταφέρθηκε αρχικά στο προσωπικό μουσείο του Χίτλερ και στη συνέχεια στην έπαυλη του Γκαίμπελς.
Μετά το τέλος του πολέμου, το άγαλμα εντοπίστηκε μαζί με χιλιάδες έργα τέχνης από ολόκληρη την Ευρώπη σε ένα αλατωρυχείο στο Badaussee της Αυστρίας και επιστράφηκε τελικά στην Ελλάδα το 1947. Αυτός υπήρξε ο πρώτος καταγεγραμμένος επαναπατρισμός ελληνικής αρχαιότητας, πολύ πριν τη σύναψη, το 1954, της Διεθνούς Σύμβασης της Χάγης που αποτέλεσε ορόσημο για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου