Αγαπητοί μου γονείς
Σαν συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μητέρα εκπαιδευτικών και γιαγιά μαθητών, σκέφθηκα να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας εκθέσω τις σκέψεις μου.
Αρχίζω λοιπόν από την παρεχόμενη από την Πολιτεία παιδεία και εκπαίδευση για τα παιδιά μας, τα οποία είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει κάθε γονιός.
Για την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων και για τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών, αυτά είναι γνωστά σε όλους και δεν θα ήθελα να μακρυγορήσω επ' αυτών.
Θα σταθώ όμως στον πρώτο και σημαντικότατο άξονα της παιδείας και εκπαίδευσης, που είναι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων.
Είναι άραγε τέτοιο το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων στις Παιδαγωγικές Σχολές που να μας δίνει άριστους εκπαιδευτικούς ή όποιος γράψει καλά στα μαθήματα γίνεται εκπαιδευτικός; Μ' αυτό το σύστημα πολλοί ξεκίνησαν για άλλες σχολές και βρέθηκαν εκπαιδευτικοί είτε για να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα, είτε από πίεση των γονέων τους.
Πιστεύω ότι αυτή η κατηγορία εκπαιδευτικών θα μπορούσε να διαπρέψει στις σπουδές που είχε αρχικά διαλέξει και όχι στο εκπαιδευτιλίκι.
Θεωρώ λοιπόν ότι θα πρέπει το Υπουργείο να δημιουργήσει ξεχωριστή δέσμη εξετάσεων για εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Σ' αυτή τη δέσμη οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί, πριν από τις εξετάσεις θα πρέπει να περνούν από ειδικά τεστ. Αν κριθούν ακατάλληλοι ν' αναλάβουν την αγωγή και εκπαίδευση των παιδιών, θα έχουν το χρόνο να στραφούν σε άλλες επιστήμες, στις οποίες θα μπορούσαν να αποδώσουν πολύ καλύτερα.
Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός άξονας αγωγής και εκπαίδευσης των παιδιών είναι τα σχολικά βιβλία. Είναι τέτοιο το περιεχόμενό τους, ώστε να ανταποκρίνονται στο σκοπό τους; Η ύλη τους είναι τόση και τέτοια ώστε να μπορεί ο εγκέφαλος του παιδιού να την αφομοιώσει;
Διδάσκεται σε αυτά η ιστορία του τόπου μας, τα ήθη και έθιμά μας, η αγάπη προς την Πατρίδα, προς την οικογένεια, προς την εργασία, η αγάπη και ο σεβασμός προς τον κάθε άνθρωπο;
Διδάσκεται σε αυτά ότι αυτό το υπέροχο “οικόπεδο γωνία” στο οποίο κατοικούμε και που μας το κληροδότησαν από αρχαιοτάτων χρόνων οι πρόγονοί μας και είναι ποτισμένο με το αίμα τους, ότι οφείλουμε να το διαφυλάξουμε σαν τα μάτια μας και να το παραδώσουμε στους απογόνους μας;
Είμαστε ένας λαός, που παρά τα όποια ελαττώματά μας, έχουμε άπειρα προτερήματα και αξίζουμε πολύ καλύτερη τύχη απ' αυτήν που κάθε φορά μας επιφυλάσσουν οι ταγοί μας.
Μην ξεχνάμε ότι αντέξαμε κάτω από την χατζάρα του πλέον άγριου κατακτητή, του Τούρκου και διατηρήσαμε τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας, τα ήθη και τα έθιμά μας τετρακόσια χρόνια για τη Νότια Ελλάδα και πεντακόσια για την Βόρεια Ελλάδα. Θα εμμείνουμε λοιπόν στις αρχές και αξίες του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού ή θα παραδοθούμε άνευ όρων στις ιδεοληψίες του αναθεωρητισμού και της πολυπολιτισμικότητας, που αφαιρούν από κάθε λαό τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και τον μεταχειρίζονται σαν ανθρωπομάζα;
'Αλλωστε ακούγεται ότι το Υπουργείο Παιδείας (θα έπρεπε να λέγεται Απαιδείας) μας ετοιμάζει νέους κεραυνούς. Άραγε “εν αιθρία”; Υπάρχουν
2
εισηγήσεις από μερικούς για κατάργηση της έπαρσης της σημαίας και της πρωινής προσευχής στα σχολεία, της διδασκαλίας των θρησκευτικών, της αποκαθήλωσης των εικόνων (όσες έχουν απομείνει) από τις αίθουσες των σχολείων, των γραφείων, κλπ. Και μάλιστα ακούστηκε και κάτι εντελώς εξωφρενικό: Να καταργηθεί η λέξη “Έλληνας” και όλοι να λεγόμαστε απλώς “κάτοικοι” της Ελλάδας. Επίσης ετοιμάζεται ν'ανοίξει μέσα στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Τμήμα Μουσουλμανικών Σπουδών. Μάλιστα αποκαθηλώθηκε και η εικόνα του Χριστού που βρισκόταν στην είσοδο της Θεολογικής Σχολής. Γιατί στη Θεσσαλονίκη και γιατί μέσα στη Θεολογική Σχολή; Και γιατί τώρα; Μήπως για να αισθάνονται σαν στη χώρα τους οι εκατοντάδες μουσουλμάνοι που θα μας απομείνουν αμανάτι, αφού δεν τους δέχεται η υπερπολλαπλάσια σε πληθυσμό πονόψυχη (!), ανθρωπιστική (!), δημοκρατική (!) Ευρώπη;
Όλοι αυτοί ήρθαν απρόσκλητοι και μάλιστα εκβιαστικά, αφού πολλοί τρυπούσαν τις βάρκες τους μπροστά στα μάτια των λιμενικών μας για να τους διασώσουν. Δεν είναι απορίας άξιο πως άνθρωποι νέοι, σε στρατεύσιμη ηλικία δεν έμειναν στην πατρίδα τους, αλλά προτίμησαν να λιποτακτήσουν; Όλοι αυτοί είναι όντως πρόσφυγες ή κάτι άλλο; Και αυτοί και οι λαθρομετανάστες ήρθαν στην πτωχευμένη Ελλάδα, όπου ο ένας στους δύο Έλληνες ζει κάτω ή στο όριο της φτώχιας.
Όλοι αυτοί θα απαιτήσουν σπίτια να μείνουν, σχολεία για τα παιδιά τους και τζαμιά για την πίστη τους. Έτσι θα δούμε μιναρέδες να υψώνονται σ' όλη την Ελλάδα, για να μας επαναφέρουν στον καιρό της Τουρκοκρατίας. 'Αλλωστε ο Τούρκος Πρόεδρος Οζάλ είχε επισημάνει ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται να στείλει στρατό για να υποτάξει την Ελλάδα. Αρκεί να διοχετεύσει 3-4 εκατομύρια μουσουλμάνους και θα την αποτελειώσει. Σε όλους αυτούς που ήρθαν στην Πατρίδα μας απρόσκλητοι (κανείς δεν ξέρει και με τι προθέσεις και αποστολές) τους φερθήκαμε με απαράμιλλη ανθρωπιά και συμπόνια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους παραδώσουμε “γη και ύδωρ”.
Είναι ντροπή να βλέπεις στην τηλεόραση 'Ελληνες οδηγούς να δείχνουν τα χαρτιά τους και να εκπλιπαρούν τους παράνομους να επιτρέψουν να περάσουν οι νόμιμοι κάτοικοι αυτής της χώρας.
Αλήθεια με τι χρήματα θα γίνουν όλα τα παραπάνω; Με τα χρήματα που θα στέλνει (αν στέλνει και όποτε στέλνει) με το σταγονόμετρο η Ε.Ε. ή όποιος άλλος; Και αυτοί οι άνθρωποι όταν πεινάσουν τι θα κάνουν; Μήπως κάποιοι θα αρχίσουν να κλέβουν και να ληστεύουν; Κάποιοι άλλοι θα ζητήσουν εργασία με πιο φτηνό μεροκάματο. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες οι Έλληνες άνεργοι τι θα γίνουν; Οι ταγοί μας υπολογίζουν ότι έτσι θα λύσουν και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα. Αντί λοιπόν να επιδοτούν εδώ και χρόνια τα νεαρά ζευγάρια για να γεννούν παιδιά θα μας εγκαταστήσουν νέους εποίκους και οι Έλληνες θα καταντήσουν σαν ένα έθνος προς έρευνα και μελέτη όπως έγινε με τους “Καλλάς” στα βουνά του Πακιστάν.
Μήπως λοιπόν η Κυβέρνησή μας έλυσε όλα τα προβλήματα του Ελληνικού λαού και ειδικότερα της Παιδείας και της απόμεινε μόνο η ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ της Ελλάδας;
Ο τρίτος άξονας και το ίδιο σημαντικός με τους προηγούμενους, για την αγωγή των παιδιών, είμαστε εμείς οι γονείς. Την πρώτη αγωγή το παιδί την
3
παίρνει από την οικογένειά του. Όπως υποστηρίζουν οι πιο διάσημοι παιδαγωγοί και ψυχολόγοι, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ανθρώπου διαμορφώνεται κατά 80% με 90% μέχρι την ηλικία των 5-6 ετών. Μέσα σ' αυτήν την τόσο σημαντική ηλικία περιλαμβάνεται και η φοίτηση των παιδιών στο Νηπιαγωγείο. Ακούγεται όμως ότι το Υπουργείο ετοιμάζεται να συγχωνεύσει πολλά νηπιαγωγεία και να κλείσει όσα δεν συμπληρώνουν τον απαραίτητο αριθμό νηπίων. Έτσι πολλοί κάτοικοι των μικρών χωριών και νησιών θα αναγκαστούν να μετακομίσουν σε άλλο μέρος που θα υπάρχει νηπιαγωγείο, αφού η φοίτηση σ' αυτό είναι υποχρεωτική.
Τα παιδιά μας εκτός από την απέραντη αγάπη μας έχουν απόλυτη ανάγκη και από την διαρκή παρουσία μας. Η ψυχή των παιδιών δεν γεμίζει με υλικά αγαθά αλλά με το συναίσθημα και με τους σταθερούς δεσμούς της οικογένειας. 'Ετσι θα διδαχθούν κι αυτά την αγάπη και τον σεβασμό προς εμάς και προς τον κάθε άνθρωπο.
Όμως είναι απαραίτητο να βάλουμε κάποια όρια στα παιδιά όσο μικρά και αν είναι. Είναι αναγκαίο να μάθουν τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται να κάνουν. Τα λογικά όρια δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας στα παιδιά, όσο και αν μερικές φορές γκρινιάζουν και θέλουν να τα παραβούν.
Πολλές φορές παραπονιούνται για διάφορα συμβάντα στο σχολείο. Ας τα ακούσουμε με προσοχή και ας εξετάσουμε διακριτικά αν όλα αυτά είναι αλήθεια. Είναι εντελώς απαραίτητο να συνεργαζόμαστε στενά με τους εκπαιδευτικούς των παιδιών μας, γιατί και εμείς και αυτοί είμαστε οι άμεσοι ενδιαφερόμενοι για το καλό των παιδιών μας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκφραζόμαστε απαξιωτικά και να κατηγορούμε τους εκπαιδευτικούς μπροστά στα παιδιά για το καλό των ίδιων των παιδιών. Τα παιδιά είναι αναγκαίο να σέβονται και να αγαπούν το δάσκαλό τους για να μαθαίνουν και αυτά που τους διδάσκει.
Και προς Θεού μη δεχόμαστε (ή μην απαιτούμε) πλασματικούς βαθμούς για το παιδί μας. Πρέπει να απαιτούμε βαθμούς που ανταποκρίνονται στις πραγματικές γνώσεις του παιδιού μας γιατί με αυτές θα σταδιοδρομήσει.
Αγαπητοί μου γονείς
Επιτρέψτε μου να σας επισημάνω ότι η δύναμή μας είναι τεράστια αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε. Είναι καιρός να συσπειρωθούμε γύρω από τους συλλόγους μας και τις ομοσπονδίες μας.
Οι σύλλογοι γονέων δεν είναι μόνο για να οργανώνουν πάρτι αποκριάτικα καθώς και άλλα δρώμενα ή να αγοράζουν χρώματα και άλλα υλικά για το σχολείο. Είναι και για αυτά. Όμως ο πιο σημαντικός ρόλος τους είναι να απαιτούν από την Πολιτεία σωστή αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά της Πατρίδας μας. Γι' αυτό όταν γίνονται εκλογές στους συλλόγους μας για ανάδειξη διοικητικών συμβουλίων, πρώτον θα πρέπει να συμμετέχουμε ανεξαιρέτως όλοι οι γονείς και δεύτερον να αφήνουμε έξω από τους συλλόγους τις κομματικές μας πεποιθήσεις και να ψηφίζουμε τους πιο άξιους και δραστήριους. Ο ρόλος μας είναι να κάνουμε σοβαρές και επωφελείς προτάσεις στους συλλόγους μας και οι σύλλογοι στις ομοσπονδίες μας και αυτές να απαιτούν από την Πολιτεία να έχουν λόγο, πάντα σε συνεργασία με τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών για τη διαμόρφωση της παρεχόμενης Παιδείας στον τόπο μας.
Είναι καιρός λοιπόν να απαιτήσουμε σοβαρά και δυναμικά ένα σταθερό
4
εκπαιδευτικό σύστημα. Και όχι κάθε φορά που ο κάθε νέος Υπουργός Παιδείας καταλαμβάνεται από το “βέρτιγκο της εξουσίας” να αναστατώνει εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς.
Μήπως θα πρέπει επιτέλους να απαιτήσουμε να υπάρχει ένας μόνιμος, άξιος υπερκομματικός Υφυπουργός Παιδείας τουλάχιστον για μια δεκαετία για να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα της Παιδείας στον τόπο μας; Και ας θυμόμαστε πάντα ότι η αριστεία δεν είναι ρετσινιά.
Μήπως θα έπρεπε να απαιτήσουμε από την Πολιτεία, το Λύκειο να αποτελεί συνέχεια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και όχι προθάλαμο και φροντιστηριο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση; Μήπως με το υπάρχον σύστημα χάνονται τρία χρόνια βασικής μόρφωσης των παιδιών;
Ίσως είναι καιρός να απαιτήσουμε και την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Πατρίδα μας, για να μη φεύγουν τα παιδιά μας αλλά και το πολύτιμο συνάλλαγμά μας σε ξένες χώρες. Μήπως θα έπρεπε να ασχοληθούμε λίγο σαν γονείς και με την ασυδοσία που επικρατεί σε μερικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που όποιου του καπνίσει κάνει μια κατάληψη και χάνονται τα μαθήματα και ολόκληρες εξεταστικές περίοδοι, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανάγκη των υπολοίπων φοιτητών αλλά και η οικονομική αιμορραγία των γονέων τους; Και το χτίσιμο των καθηγητών στα γραφεία τους; Αυτό λέγεται δημοκρατία και ελεύθερη διακίνηση ιδεών ή ασυδοσία και τραμπουκισμός; Και αυτή η βρωμιά στους τοίχους; “Οι τοίχοι ανήκουν στο πλήθος” λέει κάποιο σύνθημά τους. Οι τοίχοι ανήκουν σε εκείνον που πλήρωσε για το χτίσιμό τους και προκειμένου για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανήκουν στον Ελληνικό λαό που τα πληρώνει με τη φορολογία του. Αγαπητοί μου γονείς
Και κάτι τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό με τα προηγούμενα. Ας γίνουμε οι άγρυπνοι φρουροί των παιδιών μας και εκτός σχολείου. Η εξάπλωση των ναρκωτικών σε πόλεις, κωμοπόλεις ακόμη και σε χωριά έχει χτυπήσει κόκκινο. Δυστυχώς δεν πάει πίσω και η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών από εφήβους και νέους. Γι' αυτό επιβάλλεται να ελέγχουμε τα παιδιά μας για τις παρέες τους και που ξοδεύουν το χαρτζηλίκι τους. Ας απαιτούμε ανάλογα με την ηλικία τους να επιστρέφουν στο σπίτι από τις εξόδους τους μια συγκεκριμένη και λογική ώρα. Και ας είμαστε σταθεροί σ' αυτό. Ας μη φοβόμαστε ότι θα κατηγορηθούμε ως συντηρητικοί και ότι παραβιάζουμε την ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα των παιδιών μας. Για κάθε γονιό το πρώτιστο ατομικό δικαίωμα του παιδιού είναι η ζωή του και η υγεία του.
Με πολλή αγάπη
Χριστίνα Καραμπάτσου
Μεσσηνία
christina.karabatsou@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου