Ατταταί – Ατταταί !!!!
πέτυχα πρωτογενές πλεόνασμα.
Συνδημότες,
Οι σεβαστοί άρχοντες του επιτηρούμενου και τελούντος υπό γενικευμένη ανακατασκευή και αναμόρφωση του κακού μας, με επικεφαλής τον αξιότιμο κ. Πρωθυπουργό – τον ονομαζόμενο από τις γερμανικές εφημερίδες, ο κατά « φαντασίαν θεραπευόμενος», και τους επίσης αξιότιμους Επιτελείς και Συμβούλους του, μετά το «success story» και τα πλεόνασμα σε φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες, εξαθλίωση, συσσίτια, πολιτικούς καραγκιόζηδες, τούρκικα σίριαλ, πρίτι-μπρά και έξυπνη σήτα, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν το ακατόρθωτο «πρωτογενές πλεόνασμα».
Με αφήνουν άφωνο οι απαντήσεις της κυβέρνησης, που ό,τι και να της καταλογίσεις θα σου απαντήσουν ότι στην αρχή της επόμενης χρονιάς, στο τέλος τούτης, πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, μετά τις ευρωεκλογές, τον χειμώνα, το φθινόπωρο, τον Οκτώβριο, στο τέλος της βδομάδας, αύριο, απόψε, θα έχουμε κρατικό «πρωτογενές πλεόνασμα». Γενικά, είναι οι δυο λέξεις διά «πάσαν νόσον και πάσαν λαλακίαν».
Πολύ απλά, κρατικό πρωτογενές πλεόνασμα είναι όταν έχουμε περισσότερα έσοδα από τα έξοδα.
Καπάκι μου γεννιέται το ερώτημα: το πρωτογενές πλεόνασμα της οικογένειας ποιο είναι;
Άρχισα να ψάχνω την απάντηση. Ρώτησα, διάβασα και διαπίστωσα ότι η κυβέρνηση απέκτησε αυτό το οικονομικό ορόσημο όταν:
– Δημιουργήθηκαν οι ουρές στις εφορίες για να πληρώσουν οι φορολογούμενοι τους 17 φόρους μαζεμένους.
– Όταν το κράτος δεν πληρώνει τα οφειλόμενα στους Έλληνες πολίτες
– Όταν το κράτος κόβει μισθούς , συντάξεις, φάρμακα, κοινωνικές παροχές κ.α.
Ο αξιόχρεος πατριώτης μας- oονομαζόμενος «ντελιβεράκιας» από τους Άγγλους ευρωβουλευτές – και οι φερέγγυοι «χαλασοχώρηδες» επιτελείς και σύμβουλοι του, χρίστηκαν άξιοι του αγίου πρωτογενούς πλεονάσματος ανήμερα, ώστε να είναι ακάματοι αγωνιστές, σκαπανείς μιας καινούργιας χώρας . Ως εκ τούτου σκέφτηκα και εγώ, αν είχα το δικό μου πρωτογενές πλεόνασμα πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου, και κυρίως η σχέση με τη σύζυγο μου, αλλά και πώς να ήταν καλύτερα; Σαν να μην έφταναν οι δικές μου βλακείες και οι κακές μου επιλογές, είχα να αντιμετωπίσω τρεις μειώσεις μισθών σε δύο χρόνια, την ανασφάλεια της ενδεχόμενης απόλυσης και φυσικά τις καθυστερήσεις των πληρωμών. Και πού να μιλήσεις; Πώς να στοχοποιηθείς στη δουλειά με τέσσερα κουτσούβελα;
Το πρωί του Σαββάτου με βρήκε με 80 ευρώ στην τσέπη. Ήταν μόλις 7 του μήνα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα πληρωνόμουν στις 15, αλλά και πάλι τα κουκιά δεν έβγαιναν… Άσε που 15 έπεφτε Κυριακή. Στις 16 λοιπόν και αν… έχω κάνει πολλά λάθη, δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ. Έπρεπε πάση θυσία να μιμηθώ και να αντιγράψω τον αναξιόχρεο Κυβερνήτη πατριώτη μου.
Βγήκα από το σπίτι για να πάω για ψώνια. Δεν θα πήγαινα στο σούπερ μάρκετ σήμερα, εκεί υπήρχαν πολλοί υπάλληλοι και έπρεπε να πληρώσω της μετρητοίς, όμως είχα εκπονήσει ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο στο κεφάλι μου, είχα αντιγράψει τον κυβερνήτη συμπατριώτη μου. Μετ” ου πολύ πήγα στο Περίπτερο της πλατείας και πήρα τσιγάρα. Παρακάλεσα την κυρία Μαρία να τα γράψει. Η κυρία Μαρία χωρίς παράπονα έγραψε το χρέος, παρότι είχε φτάσει κοντά στο πενηντάρικο. Δεν ήμουν δα και κανένας κλέφτης, θα το ξεπληρώσω με την πρώτη ευκαιρία. Πάλι καλά.
Πέρασα απέναντι στο φούρνο του κυρίου Χρήστου ψώνισα ψωμί, γάλα και «κτύπησα» και λίγα φρέσκοβγαλμένα γλυκά. Έβγαλα το χρεωστικό μπλοκάκι και η υπάλληλος έγραψε το χρέος που έφτασε και αυτό στα τριάντα ευρώ.
Βγαίνοντας από το φούρνο πήγα κατευθείαν στο οπωροπωλείο, αγόρασα πατάτες κρεμμύδια, ντομάτες αγγούρια, ένα λάχανο και λίγα φρούτα. Παρακάλεσα την «λαχανού» να τα γράψει Αν δεν το έκανε, ήμουν αποφασισμένος, θα την απειλούσα ότι θα φώναζα την εφορία και θα την κάρφωνα για όλες τις φορές που δεν μου έκοψε απόδειξη. Σίγουρα θα έπιανε. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε.
Στη συνέχεια ανέβηκα τα σκαλιά, έστριψα αριστερά και πήγα στο χασάπη. Πήρα κρέας και διεμήνυσα στον εμβρόντητο ιδιοκτήτη ότι επίσης δεν θα πλήρωνα. Αντί χρημάτων του έδωσα ένα χαρτάκι με τα πλήρη στοιχεία μου. Ο σαστισμένος χασάπης το κοίταξε: όντως ήταν τα πραγματικά στοιχεία μου. Όνομα, επίθετο και η διεύθυνσή μου, λίγο πιο κάτω στον δρόμο, εκεί που έμενα εδώ και σαράντα χρόνια. «Φώναξε την αστυνομία, κάνε μου μήνυση, αγωγή, ό,τι θέλεις. Θα παραδεχθώ ότι δεν σε πλήρωσα», του είπα, κι ο «μακελάρης» έμεινε με ανοικτό το στόμα να με κοιτάζει, καθώς έφευγα απ´το μαγαζί. Δεν θα έπαιζα και ξύλο με τον συνδημότη μου για λίγο κρέας, αλλά ούτε και αυτός θα καλούσε την αστυνομία.
Το απόγευμα στο οικογενειακό τραπέζι έφαγαν όλοι καλά, το φρεσκομαγειρεμένο χοιρινό με τις πατάτες στο φούρνο, την σαλάτα με φρεσκότατο λάχανο, τα φρούτα και τα πεντανόστιμα γλυκά, ήταν όλα υπέροχα. Στρίβοντας το τσιγάρο μου ένιωθα ικανοποίηση και υπερηφάνεια: είχα καταφέρει να ταΐσω την οικογένεια, ήξερε πολύ καλά, βέβαια, ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, όμως με την μέθοδο του ευυπόληπτου μπαταξή Κυβερνήτη, είχα κατορθώσει να έχω στην τσέπη μου και τα 80 μου ευρώ. … Ατταταί – Ατταταί !! πέτυχα πρωτογενές πλεόνασμα.
Τοπικό Σαγματοσαχλαμαριστάν εικοστός πρώτος Μεσαίων
ο υποτελής μπαταξής
Λ. o Πύλιος
ΥΓ : Τo ανωτέρω άρθρο είναι προϊόν μυθοπλαστικής φαντασίας. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπωματική, με ασύμπτωτους τους άξονες.
*Ατταταί- Ατταταί (επιφώνημα)= Ω μα το Δία – Ω μα το Δία
Με επικούρειους χαιρετισμούς
Λαέρτης ο Πύλιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου