Αναπαύεται στην Μάνη ο Γιώργος της Ελλάδας

Το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε

Μα η ζωή λεχώνα ελπίδες γέννησε…

Θαλάμαι 17-3-2007

Στο πατρικό του χωριό στις Θαλάμες, του Δήμου της Έξω Μάνης, «αναπαύεται» ο Γιώργος ΟΛΩΝ των Ελλήνων.

Ο ΄Ανθρωπος   που συγκίνησε τους πάντες, ο πολιτικός που αγαπήθηκε από τους πιο πολλούς, που άνοιξε δρόμους και έκλεισε πρώτος με το παράδειγμά του τα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία.

Ο οραματιστής και ονειροπόλος που σε καλούσε με μοναδικότητα στο δρόμο της συμφιλίωσης, της αποφασιστικότητας και της συμπόρευσης για μια ΝΕΑ Ελλάδα.

Ο Πολιτικός που μπήκε στις καρδιές μας και που η ΑΠΟΥΣΙΑ του φαίνεται κάθε στιγμή και ειδικά σήμερα, που το πολιτικό «ανάστημα» έχει μικρύνει απεριόριστα.

Ο Πολιτικός, που μας δίδαξε πως το χαμόγελο, ήταν το πιο δυνατό όπλο των πολιτικών, που ήθελαν να προσφέρουν στην ανάπτυξη και την πρόοδο της Ελλάδας μας.

Ο Πολιτικός που κρατούσε ανοιχτούς τους δρόμους  της εντιμότητας και της διαφάνειας. Ο Πολιτικός που ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από μανδύες, κόμματα, ασυλίες  και ψευδεπίγραφες υποσχέσεις.

Απλός, λιτός, προσγειωμένος έδινε μόνος του το στίγμα του «πόσο πεπερασμένο είδος», είναι ο άνθρωπος ! Ήταν ο Πολιτικός που ήξερε να χαμογελά, που πίστευε στους ανθρώπους και αγωνιζόταν για μια πιο δίκαιη και ανθρώπινη Ελλάδα. Ήταν ο άνθρωπος  που αναβάθμισε την πολιτική και καταξίωσε την συμφιλίωση. ΄Ηταν  ο Μανιάτης αγωνιστής που είχε νιώσει στο πετσί του τις συνέπειες της εμφύλιας συμφοράς. ΄Ηταν  ο Γιώργος ΟΛΩΝ των Ελλήνων.

Ήταν ο άνθρωπος , που κανείς από όσους τον γνώρισαν , ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕ !!!

¨Ενας φίλος της ‘’Ευνομίας’’μας έγραφε:

[[Θυμάμαι κάποτε στο Καρπενήσι:

Είμαστε εκεί, προεκλογική περίοδο του 1990.

Απέναντι στο ΜΠΛΕ καφενείο, μια ομάδα Νεοδημοκρατών συζητούσε  δυνατά κουνώντας τα χέρια τους, κοιτώντας προς το μέρος μας  και βρίζοντας.

ΩΧ ! σκέφτηκα .Θα φάμε ξύλο.

Γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε και ύστερα μου ζήτησε να του βρώ ένα τριαντάφυλλο.

Υποψιαζόμουν τι θα έκανε, αλλά ταυτόχρονα το στομάχι μου ήταν κόμπος.

Ανιψιέ ,(έτσι με έλεγε, και τον αποκαλούσα ,Θείο) μου λέει ,

να θυμάσαι πάντα ότι η Ελλάδα να σωθεί όταν οι Έλληνες  χαμογελάνε  μεταξύ τους.

Η αγάπη είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο.

Ύστερα, άνοιξε  την πόρτα  και προχώρησε με εκείνο το βάδισμα  του ανθρώπου της επίγνωσης και της θέλησης.

Πήγε απέναντι, στάθηκε  λίγο με το χέρι στην καρδιά  και με σεβασμό ακούμπησε το κόκκινο  τριαντάφυλλο μπροστά στον ανδριάντα του Παύλου Μπακογιάννη.

Έριξε ένα συγκαταβατικό βλέμμα προς τους μαζεμένους οπαδούς  της Νέας Δημοκρατίας, και έκανε μεταβολή να γυρίσει πίσω κοντά μας.

Τότε ακούστηκε ένα  δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα , από την πλευρά των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας !]]

Μας είχε …αφοπλίσει όλους ΟΛΟΥΣ!

Ήταν ο Γιώργος όλων των Ελλήνων .

Ήταν ο ΕΛΛΗΝΑΣ !

 Σύλλογος « Ευνομία».  

ΥΓ.

Στην ιδιόχειρη διαθήκη που άφησε γράφει:

[[Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες που μου συμπαραστάθηκαν, από την πλευρά μου ευχές για όλο τον Ελληνισμό. Εκτός από ευχές απαιτείται Εθνική συνεννόηση στην κορυφή και διάλογος, και Εθνική συμμαχία στη βάση. Για το ΠΑΣΟΚ το κόμμα που τόσο αγάπησα εύχομαι ενότητα, περίσκεψη και αποφασιστικότητα. Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών που με μεγαλύτερες δυνάμεις από μένα θα τα κάνουν πράξη]].

Με την ευχή και την άπειρη αγάπη μου,

 Γεώργιος Γεννηματάς